week 4 en 5

Nadat in het laatste bericht is geschreven dat "Boeddha" het nog niet aandurfde om op ontdekkingstocht te gaan, heeft hij dezelfde dag nog een bijzondere manier gevonden om zijn holletje te verlaten.

Meneer is toch wel erg nieuwsgierig naar wat er verderop gebeurt en om daar achter te komen gaat hij aan de opening van zijn holletje zitten, net iets te ver naar voren, om vervolgens voorover te vallen en op de zachte kussens, die voor de veiligheid al onder de krabpaal waren gelegd, te landen. Nu kan het grote avontuur beginnen. 

De eerste stapjes moeten nog wennen, maar al snel loopt hij steeds een beetje beter, al doende leert men. Hij vindt het steeds leuker worden, speelt zijn eigen spelletjes, maar wordt ook graag geknuffeld.

Verstoppertje achter de kast is zijn favoriete spel en als de deur open gaat kun je leuk glippen naar de overloop en badkamer. Mama vindt het allemaal goed maar als hij te ver wegloopt of te lang wegblijft wordt hij teruggeroepen door Quinty, in zijn nekvel pakken en slepen zie ik haar niet doen.

Quinty vindt het zelf ook steeds leuker om met de kleine te spelen. Als de kleine zich verstopt onder de kast op de overloop gaat zij achter de deur zitten zodat hij haar niet kan zien. Hij raakt dan een beetje in paniek maar als Quinty weer voor de dag komt dan is alles weer goed. Hij is sowieso niet zo'n held, schrikt nog van veel geluiden en springen en klimmen is best nog wel een beetje eng.

Nu zijn tandjes door zijn gekomen vinden we dat hij ook zelf wel wat kan gaan eten. Pap, zacht natvoer en harde kitten brokjes, alles hebben we neer gezet. Mama smult er lekker van maar  "Boeddha" houdt het toch nog liever bij moedermelk, alleen een slokje water gaat er wel prima in. 

De kleine kittenbak is ook al klaar gezet en de eerste plasjes zijn er op gedaan. Dat is weer een stapje verder naar het zelfstandig worden, de rest zal dan ook wel spoedig volgen, de een is nu eenmaal sneller dan de ander en als eenling moet je het ook allemaal maar zelf gaan ontdekken.

Drie weekjes al weer

Het gaat goed met onze "Boeddha"! 

Ondanks dat Quinty nu maar één kitten hoeft te verzorgen blijft ze het super goed doen. De kleine wordt elke dag nog steeds twee keer op de weegschaal gezet en elke dag neemt het gewicht toe met 10 tot 15 gram. We hebben er zelf geen werk van, wat niet altijd vanzelfsprekend is als er maar één kitten is,

Moeder en zoon verblijven nog steeds boven in het holletje van de krabpaal, waar het nestje ook is geboren. Quinty heeft nog geen behoefte om te gaan verhuizen en de kleine man vind het nog even te spannend om er zelf uit te klimmen. Wel komt hij naar de rand toe als hij ons hoort en begroet hij ons met een zacht piep geluidje.

De eerste stapjes heeft hij inmiddels al gezet, eerst in zijn holletje, maar na elke weegmoment mag hij van ons proberen om in de kamer te lopen. De eerste keer stond hij alleen maar te trillen op zijn pootjes, zoveel kracht koste het hem, maar elke keer gaat het oefenen een stukje beter. Quinty vertrouwt ons volledig en gunt zichzelf dan wat tijd om te eten. Ze krijgt dan een extra schaaltje vlees of vis, iets waar ze eerder niet zo wilt van was maar nu kijkt ze er naar uit.

Als Quinty vind dat de wandeling van de kleine lang genoeg heeft geduurd dan moet hij toch weer terug naar zijn holletje. Daar zit hij dan bij de opening ons na te kijken en geluidjes te maken. Ik ben benieuwd hoe lang hij daar nog wil blijven......

toch weer een éénling

 

Drie dagen hebben we kunnen genieten van onze tweeling, drie en een halve dag om precies te zijn.

We zagen het al aankomen, het katertje ging goed, groeide elke dag keurig 10 tot 20 grammetjes maar bij het poesje ging het anders. Ondanks dat ze goed levendig was na de geboorte kwam ze in gewicht niets aan, dat wil zeggen 1-2 gram de eerste twee dagen, maar daarna stopte het.

Bijvoeden dus, zo veel en zo vaak als mogelijk. Met heel veel moeite gingen er een paar druppeltjes in. Lang niet genoeg om van te groeien. Quinty kreeg ondertussen ook extra lekkere hapjes tussendoor maar aan haar melk kon het niet liggen, het katertje groeide immers goed.

Zondagavond 6 november zou ik weer proberen om ons poesje wat melk te geven. Alleen trof ik nu geen levendig kitten meer aan, nee.... ze lag slapjes in het holletje. Ik heb haar er uit gehaald en niet veel later is ze in mijn handen overleden.

De kleine meid eerst maar weer terug gegeven aan Quinty in de hoop dat ze begreep wat er was gebeurt. Ze ging het poesje liefkozend wassen. Hartverscheurend om te zien wat een lieve moederpoes ze is.

Na een tijdje heb ik het overleden kitten toch maar weer weggehaald. in een stukje keukenpapier gewikkeld en klaar gelegd om mee naar beneden te nemen zodat we haar later konden gaan begraven. Ik moest nog even wat doen voordat ik naar beneden ging, ben daarna nog even bij Quinty gaan kijken en toen ben ik me rot geschrokken.

Het eerste wat bij Quinty in haar holletje zag was een dood kitten. Maar omdat ik het overleden kitten had weg gehaald dacht ik dat het om het katertje ging. Het heeft even geduurd voordat ik in de gaten kreeg dat dit niet het het katertje was, die was immers al veel groter. Nadat ik wat verder ging kijken zag ik tot mijn opluchting het katertje lekker warm achter in het holletje liggen. Waarschijnlijk heb ik het kittentje toch te vroeg weggehaald, hoorde het er volgens Quinty toch nog bij of had ze nog geen afscheid kunnen nemen. Hoe dan ook, we hebben weer een éénlingetje.

En wat voor éénlingetje, een prachtig mannetje, lief, rustig, mooi rond en volgegeten buikje. Het lijkt wel een boeddha. Zijn oogjes zij inmiddels na zes dagen al volledig open, en daarmee kijk hij je zo vertederend aan. Het heeft even geduurd om alle ellende een plekje te geven maar nu kunnen we echt gaan genieten van moeder en zoon.

Quinty haar eerste nestje

We zeggen altijd "als de eerste er maar goed uit komt dan volgt de rest vanzelf". Het was namelijk wel duidelijk dat er meer dan één kitten in Quinty haar buikje zit. 

Maar zo makkelijk als gezegd, zo moeilijk als het ging met de eerste.

Quinty is van 27 tot 30 augustus 2022 bij Luka geweest. Zaterdag 29 oktober, 9 weken later zou dan de uitgerekende datum zijn. Maar we houden altijd de "siamezen kalender" aan die uitgaat van 65 dagen. Het duurde alleen nog wat langer want donderdag 3 november was het pas zover.

Het leek allemaal goed te gaan, Quinty deed alles volgens de "regeltjes". Ze wou graag naar de poezenkamer boven en daar heeft ze lekker in alle rust met haar moeder Nieske kunnen verblijven tot de bevalling. Af en toe kwam er even een ander poes  " op visite". Ook Touska, de jongste dochter van Nieske kwam een kijkje nemen. En dat vond Quinty zo leuk dat ze Touska als haar "kleine" ging beschouwen. Ze maakte zachte koerende geluidjes en toen Touska niet bij haar in de krabton wilde komen probeerde ze haar in haar nekvel mee te nemen.

Quinty bleef opvallend rustig, zo rustig dat ze zelfs 's nachts bij ons op de slaapkamer mocht zijn. Ze was niet naar plekjes aan het zoeken, niet wilt aan het springen en  niet onrustig. Pas de ochtend voor de bevalling werd ze wat drukker, was ze luidruchtig in de kattenbak aan het graven en mochten wij niet meer bij haar weg.

Ze ging rustig in haar holletje van de krabpaal liggen toen de weeén begonnen. Deze waren nog niet zo heftig en ze maakte er ook geen geluid bij. Maar het was overduidelijk dat de bevalling op gang was gekomen. 

Een probleem, de eerste lag in stuit. Het koste haar enorm veel kracht om het er uit te krijgen, het lukte haar uiteindelijk wel maar het heeft te veel tijd gekost waardoor het eerste kitten niet meer in leven was. We hebben het in een handdoekje gelegd en zijn gaan wrijven om het weer opgang te helpen maar het lukte ons niet om het leven er weer in te krijgen.

Terwijl wij druk bezig waren met het eerste kitten werd met alle gemak de tweede geboren. Levend en wel kwam er een klein poesje uit  niet veel later gevolgd door een wat groter katertje, ook zonder problemen.

De eerste tijd durfde Quinty het nog niet aan om haar kroost alleen te laten. We hebben haar eten dus ook maar in het holletje gezet, "Recovery van Royal Canin" om na de grote inspanning even weer goed aan te sterken. 

De kleintjes worden goed verzorgd en drinken goed bij hun mama. Er zit wel veel gewichtsverschil tussen de twee dus blijven we ze twee keer per dag wegen om het goed in de gaten te houden en de kleinste nog een paar maal tussendoor. Ze groeit wel maar minder snel dan dat we graag zouden willen.

Grootse plannen

Nadat we inmiddels al weer drie keer een éénling "nestje" hebben gehad leek het ons een goed idee om met twee poesjes tegelijk een nestje te krijgen. Twee jonge vriendinnetjes die voor de eerste keer moeder zouden worden. In het verleden hebben we ook een keer 2 nestjes gehad en dat was ons toen erg goed bevallen.

We hebben Rozita en Quinty laten testen en we zijn op zoek gegaan naar twee geschikte katers. Omdat we graag weer terug willen naar de somali werd het voor Rozita een mooie somali wildkleur kater en voor de sorrel-zilver Quinty een mooie sorrel abessijn.

Als eerste werd Rozita krols en omdat ze niet zo vaak krols is zijn we meteen met haar naar Haarlem gegaan. Daar woont de kater Gio. Een mooie en lieve wildkleur somali. In combinatie met onze zwart-zilver variant zouden daar naar ons idee wel eens hele mooie kitten uit kunnen komen. Maar helaas daar dacht Rozita toch net even iets anders over. Omdat het voor haar de eerste keer was dat ze naar de kater ging vond ze alles wel heel erg spannend. Door deze spanning en in combinatie met de lange autorit was de krolsheid eerst over. Meestal komt dat na een poosje wel weer terug, maar in haar geval gebeurde dat helaas niet. Met de gedachte dat het de volgende keer wel zou lukken, ze was daar nu inmiddels gewent, zijn we haar weer gaan ophalen.

Helaas is het van een tweede dekking niet meer gekomen, Rozita haar krolsheid bleef een hele tijd uit en Gio moest door omstandigheden vervroegt met pensioen.  Rozita werd de week daarna weer een keer goed krols, maar we hebben nog geen "vervangende" kater gevonden zodat haar eerste nestje nog even op zich moet laten wachten.

Inmiddels was ook Quinty bij de kater geweest, bij Luka. Luka woont gelukkig wat dichterbij, en wij waren al een keer met Orchid bij hem geweest. Uit deze com-binatie is Ury geboren, onze nu mooie lieve stoere sorrel "je weet wel kater". 

Nestje Orchid zie:

https://www.blogger.com/blog/posts/8371405920000723022

Bij Quinty ging het heel anders. Zo spannend als Rozita alles vond, zo makkelijk ging het met Quinty. Zo hadden we het nog nooit meegemaakt. 

Na een klein uurtje rijden waren we al op onze bestemming. Quinty kon meteen door naar haar "logeerkamer" waar ze dapper de boel inspecteerde. Ze maakte een hele ontspannen indruk, ook toen ze Luka voor het eerst zag. Wel werd er eerst wat gegromd en geblazen, maar dat is niet meer dan normaal. Dezelfde avond/ nacht vonden er al dekkingen plaats en na drie dagen kon ze weer naar huis.

Dat de missie geslaagd is was al snel duidelijk. Quinty haar gedrag was anders, intenser, nog liever, zachter en aanhankelijker dan ze al was. Haar eetlust was toegenomen en ook wou ze vanaf het begin al met ons mee naar boven. Ze wist nog heel goed dat daar een "kittenkamer" is, daar heeft ze zelf als kitten met haar 2 broertjes en zusje gewoond. (ons laatste nestje met meer dan één). 

Quinty is een dochter van Nieske zie:

https://www.blogger.com/blog/posts/4937076685409118884

Inmiddels is het duidelijk dat Quinty drachtig is. Nu maar duimen voor een voorspoedige bevalling ....